Performance door Roberta Petzoldt

Johanna de liefhebbende

Ik

· Kan me voorstellen Een cirkel de diameter – een horizon

Ik

· Ontsta eerst mijn hoofd, keel, schouders, middel – het gebruikelijke verloop van het lichaam.

Ik

· Loop over de krimpende straal van een inhalerende cirkel Bloeiend gras. De zon zwijgt. De zoom van mijn rok zwaar van het vocht, zwart van de aarde. Loop richting weidemeeting. · Ik Sta achter de ruggen van dokwerkers, veenhakkers, blubberscheppers en palingrukkers. Hun hartslagen slaan een ritme, de baslijn van jou preek.

Jij

· In het brandpunt van de cirkel op een hooikar handen ballen zich tot gorillavuisten. de adamsappel van god gekregen,

JIJ

· haalt de woorden uit hun monden verklankt iets ongehoords het aktoon, dat wat niet bestond, voordat het bestaat een krachtmeting tussen lucht en spieren hoe groeit een idee vlees Us Verlosser

Ik

· Toen mijn voeten klein waren Ze liepen De treden af In kardemom En speculaas En achter elke schommel Handen Die je naar de hemel duwde en opvingen

Jij

· Bent die handen, je laat me vliegen, en op mijn hoogtepunt val ik terug, wil ik terug, naar die handen die me elke keer je me een stukje hoger duwen. In de slinger naar boven, voel ik mijn wezen van je loskomen, wie ik ben en wie ik achterlaat, klaar om de wereld tot me te nemen, in het vallen geef ik me, mijn leven in jou handen, jou wezen in mij vallen

Jij

· Bent het recht van allen

Ik

· ik wil niet naar je luisteren ik wil zien dat je me ziet ik wil de man van het volk mee naar huis nemen ik wil falikant achter je staan onbevlekt je angsten ontvangen in mijn rokken wikkelen en mijn hart onder je riem steken

Johanna de geketende

8 x 3 kwarts maat roffel op mic.

Ik moet op 1e tel gelooped

· lief zijn vlijtig zijn slagvaardig zijn aardig zijn daadkrachtig zijn drachtig zijn deugdzaam zijn me heugen naaien, voortborduren, me van kant maken, verstandig zijn zweren dat ik besta De heer danken de heerlijke heer danken

Johanna de strijdlustige

Ik ik ik ik ik (loop van verschillende zelven)

Ik weet niet hoe vaak ik nog ‘ik’ moet zeggen. Voordat het duidelijk is dat ik besta

De chaosleer van een belezen baard.

mijn dood heeft je van je geloof gestort en ik werd een heilige in je hoofd ik wil uit je hoofd, ik wil aan je borst gedrukt worden de mens bevrijd zichzelf via het lijden wat is er zo lekker aan lijden hoe is het om in een wereld van zwart wit te leven? links - rechts hoer – heilige ik ben een vrouw, ik ben geen antwoord ik ben een serie schakeringen
en jij kleurendoof

Er is een logica in dit verhaal, een geschiedenis die met een nanometer per uur de lijnen van mijn handpalm volgt. De richting lijkt bepaald maar vertakt zich en loopt dan weer parallel dan weer kakofonisch .